Zeynebe sordum bu seferde bayılcak mı diye. Hayır demesiyle kaybetceğimi anlamıştım. Hayatımıda patates pürelerinide. Neyseki babamın benim bu günlere gelmem için yolladığı 1.500 TL yi fazlasıyla göndermiştim ona.Ama insanın sonunda hep daha çoğunu istiyoruz.Ona bi patates tarlası almadan ölmicektim yeminliydim. Gece tüm gün antreman yaptım.Ve duşa girdim ( bu sefer 31 çekmedim merak etmeyin ) Aklımdaki tek soru acaba karşıma kim gelcekti..Hep zorlu rakipleri düşündüm vede aşırı kaslı olanları.. Tek yumrukta adamı bebekliğine döndürürler valla.O düşüncelerle uyuyakaldım. Sabah içimde heycanla karışık bi korku vardı. Hani lisede çıkışa çağırırlar. Sende delikanlısın ya tamam lan dersin. Ama dayak yiceğini bilirsin. Aynı o korkudan vardı içimde. Patrona hemen yapalım bitsin demeye gittim. Ama seyirciler dolmadan maç başlamazmış gelenekleriymiş. Akşam 20:30 gibi hakem maça hazırlan dedi.O an heycanım daha çok artmıştı resmen okul çıkışına son ders gibi.