gecenin bir yarısı uyanıyorsun ki yanında bir melek uyuyor... sırtına dokunup, öpüyorsun hafifçe... elini yüzünde gezdiriyorsun... beline kadar açılmış teni...

öylece gülümsüyorsun... yüzü dupduru... dudakları dupduru... gözlerinin altları dupduru...
ayak bilekleri taşmış üzerine aldığı örtüden... kalçaları hissediliyor hafifçe...

hafifçe yerinden doğrulup kalkıyorsun... tam karşısına geçip, bir sigara yakıyorsun... mum ışığı yüzüne düşüyor... o kadar büyüleyici ki... gücün yetse, durdurursun zamanı...

sabah, ensende ince dudakların gezişiyle uyanıyorsun... sırtında göğüslerinin yumuşaklığı... bir eli tam yüreğinin olduğu yeri okşuyor... kalçalarını sarmış, kasıklarıyla... yüzünü döndüğünde, bir melek görüyorsun... seni, dudağının kenarından öptüğünde ekliyor;

"günaydın.."

"sana da günaydın meleğim" dediğinde dünyadayken cenneti yaşıyorsun...

dün gece birlikte olurken sadece senin ismini sayıklayan o şehvetli dudaklara, bu sabah tüm kalbini açarak, tüm nefsî duygularından sıyrılarak aşkınız kadar büyük bir öpücük konduruyorsun...