0
herkes gider bi gün.
önce saniye teyze öldü; sonra dedem, sonra babaannem, sonra yengem, sonra enistem. sonra enistemin ölüm haberini bana veren bakkali bicakladilar, tam enistemin yedisinin okundugu aksam. sonra sedat amca öldü; sonra babam, sonra öbür dedem, bir de büyük deprem. otuzuma basmadan otuz tabut kaldirdim musalladan. babamdan öncekileri babamla beraber kaldirdik. ama ilk ölen hep babammis gibi geldi bana yillarca. sanki oydu bu ahret furyasini baslatan. öyle degilmis yeni anladim.
sen gittin ve herkes ölmeye basladi.
