“Benim hayatımda ne hiç bir şey ekgib nede her şey tam.
Bu şekilde gitmeyecek biliyorum özge.
Ama artık söyleyemediklerimde saklı bazı şeyler.
Aşk, insanın kendisini başkasıyla yakmakmış.
Ve bende kendimi yaktım gözde.
Yanmadan önce her şeye vardı cesaretim.
O, el olup gitmeseydi.
Benim üzerimden ölüm geçmeseydi.
Dedim ya anlatamadıklarım var.
Belki anlatsam kurtulurum. Dedim gönderdim.
Fazla beklemeden, gönderdi cevabı bu sefer.
Gelen cevap;
"Anlatmak istermisin Mert? Ben dinlemeye hazırım ya sen, anlatmaya hazır mısın ?" Diye mesaj geldi. Cevap olarak ise şunu yazdım beyler.
"Belki bir gün" dedim gönderdim.
Bir kaç mesajdan sonra iyi geceler diledik bir birimize ben uyumak için yattım.
E Tabiki uyuyamadım.
Tavana diktim gözlerimi, özge ile ola bilir miydi acaba?
Beynim onaylarken gönlümde ki sesler tam tersini söylüyordu sanki.
Bu sefer dinlememeliydim gönlümü.
Her zaman doğru kararlar vermiyordu.
Uyumadan önce telefonun saatini 08:30 a kurdum.
Biraz zaman geçtikten sonrada uyumuştum.
Çalan alarma uyandım.
Telefonu elime aldım.
"Günaydın özge " yazdım gönderdim.
Ortalama 15 dakika sonra ondan da Günaydın mesajı geldi.
Başka bir şey yazmadım. Oda Yazmadı.