Bu düşüncelerim sayesinde özge ile tekrar denemeye başladım.
Hayat dediğimiz şey nedir beyler?
istediği zaman size istediğini verir istemediği zaman ben oynamıyorum der aynı bir çocuk gibi,
Bir den bire size sırtını döner.
Tek başınıza yarak gibi kalırsınız ortada.
Tam her şeyden vazgeçmiş iken.
"Hadi gel bir daha oynayalım" der. Ufak bir de Gülümser.
Aslında ölüm ve doğumun arasında ki bu ince çizginin
seni, beni, bizi, sizi Kandıra'nın adını hayat koymuşlar.
Korkup kaçtığın ne varsa günün birinde seni tekrar yüzleştiriyordu.
Ve yine hadi bir daha dene diyordu.
Benimde kaçtığım şey aşktı.
Ve şimdi Hayat hadi bir daha dene, gel bir daha oynayalım diyor.
Hayatım özgenin girişi ile renklenmişti.
O benim galiba cankurtaran, bir can simidiydi.
Üzerimden ölüm geçmesine rağmen bana hayat aşılıyordu.
Bileklerimi kestiğimde oluk oluk akan kan gibi ruhum da ölüme doğru akıp gitmişti.
Özgenin sayesinde Yeni umutlu günlere uyanmaya başlamıştım.
Günlerden pazardı. Özge ye mesaj attım
"beklenen gün bugün bana gelir misin?"dedim.