yanlızlık bana değil bunu okuyan çoğu kardeşimde olan bir durum sanırım. Eğer hiç yanlızlık çekmemiş aşk acısı ailevi sıkıntı çekmemiş olan biri bu satırları okuyorsa şimdiden giptirsin gitsin. hikaye tarzı yapıcam ama öyle sizi bekletme gibi bir çabam yok özet geçerek durumları izah edip susucam.

web tasarımcıyım büyük ihtimalle hergün girdiğiniz web tarayıcılarından birinin türkçe lisanını hazırlamış bir panpanızım. şu sıralar ferre sitesiyle uğraşıyorum. Allaha şükür maddi durumum iyi kendi kendime yetiyorum yani. ama durum bunların çok dışında. bende şuan bu satırları okuyan kardeşlerim gibi yanlızım. nedenini bilmiyorum asosyel biri değilim hatta sosyal denebilcek düzelde arkadaşlarım var ama içime dökebilceğim kardeşim diyebilceğim bir tek insan yok etrafımda herkez çıkarcı herkez gib para meraklısı insanlar. Hayattan gram anlamayan 2 kuruşluk insan olmuş hepsi. Burda birbirimizin anasına küfrediyoruz falan ama ciddi anlamda burdaki adamlar o dışardaki bin kurularından daha delikanlıdır hatta o liseli binlerden bile bazıları çoğu insandan olgun yaşayan tiplerdir. ben hayatım boyunca bir kez sevdim kardeşlerim oda olmadı. 15 yıl boyunca bekledim bu huuru ama ne yaptıysam olmadı ne ben ona yaklaşabildim nede o bana bir adım attı. Süper bir kızmıydı? hayır. ondan çok daha iyileriyle birlikte oldum ama işte kalp bu giptimin yerinde sevemedim başkasını. cigaraya başladım şeker attım cristo kullandım ne yaptıysam unutamadım hepsi anlık hepsi gelip geçiçi şeylermiş insan büyüdükçe anlıyor böyle şeyleri. Ailem bundan 3 sene kadar önce bir hiç uğruna boşandı babam ekmeğinde gücünde esnaf bir adamdı sigara bile kullanmazdı ama olmadı işte hala anlamakta güçlük çekiyorum. hani insan büyür acıları sıkıntıları taşır diyorlar ya hep bir tarafımız çocuk kalıyor be kardeşlerim. ben şuanki konumuma gelmek için ne işlerde çalıştım. inşaatta amelelik yaptım başka şehire gidip pazarcılık yaptım belediyenin kadrolu temizlik kollarına girdim çöp topladım sırf anama babama yük olmayım okul param çıksın diye. ama olmadı be hıı bi işim oldu ama ben ben olamadım. hayatı kaçırmışım çocukluğumu hayatımın aşkını gerçek arkadaşlığı herşeyi kaçırmışım. bazen düşünüyorum neden böyle diye tek cevap geliyor aklıma 'sistem'. bize verilen hayat bu çünkü. 16 17 sene okuyorsun sırf daha iyi bir iş bulup karnını doyurmak için.. hayatının 3te1 sadece geriye kalan 3te1 lik bölüm için gidiyor son kalan 3te1 indede coluk cocuk sahibi olup hastalanıyoruz ölümü bekliyoruz. hayat bu mudur gerçekten kardeşlerim bize verilen sisteme uymak mı ? şimdiki aşklar arkadaşlıklar yalan insanlık bitmiş durumda. ulan dıbına kodumun facebookunda birbirine yardım eden hayvan videosu görünce gözleri dolan insanlar olduk. onların masumiyeti değil bizim gözlerimizi yaşartan.. bizi bu duruma getiren yardımlaşma kardeşlik özlemi. kürt türk diye bölündük zengin fakir diye sınıflandırıldık iş güç derken hayatı kaçırdık ve malesef hayat böyle devam edicek. bunları yazmamda herhangi bir amaç yoktu sadece buraya kadar okuduysan bana katıldığını düşündüğünü bilmem bana yeter sağlıcakla kalın.