bence insanın içgüdüsel olarak değil de;
merak ettiğimiz olaylar karşısında yeterli bilgilere sahip değilsek mutlaka doğru veya yanlış mutlaka merak ettiğimiz olayın beynimizde açtığı büyük boşluğu kapatmak zorundayız. aksi halde tatmin olamayız. karanlıkta bir ses duyduğunda da bir şeyler uydurursun ve kesin şöyledir kesin böyledir dersin. çünkü o sesi tanımlamadığın zaman tatmin olamazsın. tatmin oldukça dopamin salglarsın, ve bundan memnun oldukça her zaman tatmin olmak istersin. bu sebeple DOĞRU olanı değil, boşluğu dolduracak herhangi bir açıklamayı seçersin.
inanmak genlerde yoktur. inanma eğilimi bahsettiğim olaylardan meydana gelir

Birşeylerin doğru olması mı daha önemlidir, yoksa ne olursa olsun açıklanamsı mı?
bigbang dan öncesini açıklayamıyorsak bunun sebebi GERÇEK olanı henüz bilmememizdir. Ama dinler bu konuda çok basit bir mekanızma öne sürer ve der ki: 'bigbangdan önce ,Hiçbir sebebe ihtiyaç duymayan, varlığı kendinen olan, herşeyi yaratan kişiye' bağlar. insanların bunu hemen kabul etmesinin sebebi yukarıda bahsettiğim gibi, 'doğruluğunun bir önemi olmadığı, boşluğu dolduran bir açıklama' olmasıdır.
aramamız gereken GERÇEK olan mı yoksa hoşumuza giden, boşluğumuzu dolduran, bizi tatmin eden yalanlar mı?
hatta inançsız insanların mutsuz olduğundan falan bahsederler. belki sebebi budur, inançsız olanlar tatmin olmayı değil gerçeği istedikleri için, bu ödül mekanizmasından faydalanamıyorlardır(inançılara göre)

Doğa bizim algımıza uymak zorunda değildir. Kuantum mekaniğinde(atomik seviyedeki kanunlar) bizim evren ve fizik algımızın çok dışında kurallar geçerlidir. bunu kavrayamıyoruz, ya da bir karadeliği kavrayamıyoruz. bunun sebebi alışık olduğumuz evren algımıza uygun olmaması, beynimizin onları anlayacak şekilde evrimleşmemesindendir.
Peki evren bizim algımıza uymak zorunda değilse neden her sonucun bir sebebi olmalı? neden evrenin dışında tanrı olmalı? ya da neden bir tanrı olmalı.
bigbangden öncesini düşünemiyo olmamız(o iki atom meselesi) evren algımıza uymamasındandır. kuantum ve kara delikler gibi. peki neden gerçeği aramak yerine Evren algımızı evrene uydurmaya zorluyoruz?(tanrı olması gerektiğini düşünmemiz gibi).
sonsuzluğu kavrayamıyoruz. o nedenle sonsuz/sonsuza belirsiz diyoruz. beynimizin biyolojik evrimi, zihinsel evriminin gerisinde kaldı. biz yeni şeyler keşfettik ve zihinsel evrimimizde sıçrama yarattık, biyolojik evrim buna yetişemediğinden keşfettiğimiz yeni şeyleri Algılayamamızın sebebi budur.

Evrim önceden kestirilemez, hangi olaylar sonucunda olaylara maruz kalan canlıların nasıl tepkiler vereceği, nasıl değişim göstereceği bilinemez. tamamen rastlantısal ve AKILLI MÜDAHALE olmadan ilerler.
Evrimimizde karşılaştığımız aşamalardan her canlı geçmek zorunda değil, ya da her canlı zeki olmak zorunda değil. biz zeki olmaya zorlandık. afrika düzlüklerinde Beynini farklı şekilde kullanabilenlerin yakaladığı avantaj ile sonraki nesiller beyin fonksyonlarında sıçramalar meydana getirdi. beyin evrildikçe yaşamayı ve avantajı ele aldık, dili evrimleştirdik, bilgi aktarmayı, soyut düşünebilmeyi, neden sonuç ilişkisi kurmadaki dehamızı yarattık, bilgiden bilgi türettik, ve Bizim yakaladığımız avantajlar sonraki avantajlarda sıçrama yaratmasına sebep oldu.
Aynı son 200 yılda yapılan buluşların, tüm insanlık tarihiyle kıyaslandığında bile ne kadar aşırı olacağı gibi. eğer belirli avantajları yakalarsan evrimin ivmelenir.

yoruldum amk. *