"Elimde fener olmasına rağmen, arada çakan yıldırımlar ortalığı aydınlatıyordu. Fotoğraf'ların olduğu kutuyu aramaya başladım. Evet oradaydı, şezlonğun hemen yanında sihay bir kutu daha vardı, sanki benim geleceğimi biliyor gibi beni orada bekliyormuş. Sanki binyıllardır uyanmayı bekleyen bir piramit gibi bekliyordu…garip, hiç daha önce görmemiştim, içimi büyük bir merak kapladı ama korkuyor dum da Kutuyu kaptığım gibi aşağıdaki mutfak masasının üstüne koydum. Kutuyu incelemeye başladım, üzerinde bir mühür vardı, ilk başta okuyamadım, dikkat ettiğimde üzerinde dedemin isminin yazdığını gördüm. Arapça bişeylerde yazıyordu ama dedemin isiminin yazılışını öğrenmiştim. "abdürrahman" yani Allah‘ın kulu. Daha on yaşındayken dedem bana arapça öğretmeye çalışmıştı ama annemler karşı çıkınca, beni bir arkadaşının yanına Kuran öğrenmeye göndermişti. Çok akıcı Kuran okusamda o yaz yaşadıklarımla ilgili hiç bişey hatirlamam Aslında ailem dindar bile sayılmazdı. Babam cuma'dan cuma'ya camii'ye gider; farzından sonra kalkar giderdi.Din ile tüm ilişkisi buydu