Paltomu bile almadan ayin los isigi altinda koşmaya başladım, ciğerlerim patlarcasına ama mutlaka ogrenmeliy dim ne yazdigini Erhan‘ın kapısına dayandım. Eski tip bir evi vardı erhan‘ın. Annesi ile beraber yaşıyordu, babası küçükken terketmiş onları. Sanırım bir kadın için çok zor bir durumdu bu.Daha sonra ondan haber alamamışlar birdaha. Köhnemiş nem ile nerdeyse çürümekte olan kapılarının zilini çaldım, içerdiden bir korkan bir kadın sesi geldi "kim o". Annesi olmalıydı, korkmaktada haklıydı, saat gecenin ikisiydi. Erhan‘ın nerde olduğunu sordum, içerde uyuyormuş. Beni oturma odasına aldı, normalde böyle bir durumda ordan ayrılırdım ama artık sabrım kalmamıştı. Erhan yanıma uykulu uykulu geldi . Allah‘tan erhan saygılı bir insandı yoksa çoktan dayak yemiştim. Daha konuşmadan hemen kağıdı gösterdim. Bana garipseyerek baktı. “başın sağolsun duydum deden ölmüş“ dedi. Ben kağıdı işaret ederek ona bakıyordum.