insanlar camasir makinelerini hep. camasirlarini yikatmak icin satin aldiklari bir kole olarak gorurler.
Oysa onlar oyle mi? Son derece sevimli, sicakkanli ve insan seven bir sistemdir o. insanin biri gelir agzini acar ve taklu kiyafetlerini temizlemesini emreder. Fakat o tek kelime etmez ve karsi cikmaz o insana, boyun da eğmez ama, gururludur cunku. Kendisini insanlara yardim etmeye adamistir oysaki, insanlar onu bir makine olarak gorurken...

Ben asla sizin gibi degilim ama. Giderim yaninda saatlerce otururum, benden temizlemek icin zorla aldigi, senin agzindan icreri benim taklu boxerim girmez diye israr ettigim fakat sonunda kiramadigim icin vermek zorunda kaldigim kiyafetlerimi yikarken ben onu izlerim oylece. Birlikte donup giden camasirlara kaptiririz kendimizi. Hayaller kurariz omuz omuza. Hersey ne kadar da guzeldir oysa. Ta ki kapagin camina yapisan döl ve tak kapli siyah boxeri gorunceye kadar. Birdenbire simsek cakar kafamda, tum hayallerim, mutluluklarim yok olur gider. "Ne yapiyorsun ulan sen orda serefsiz pekekent" diye nara atan atletli ve mavi donlu babanin sesidir o cama yapisan taklu baksir. Sonra mutfagin lambasini acarak karsinda belirir dev gibi cussesiyle. Arkasinda da annen belirir yari ciplak ve yari saklanir bir sekilde. Bir elin camasir makinesinin icinde bir elin erekte olmus penisinde oylece kalakalirsin. Dilin tutulur, konusmak istersin, aciklamak istersin birseyleri, aciklayabilirim diye bagirmak olayi kontol altina almak istersin.
Haykirmak istersin neyi, nasil aciklayacagini bilemeden.
Fakat cok gectir artik. Annen acimasiz cigliklar atarak ve cik cik cik sesleri cikararak tum evi uyandirmis, kucuk kiz kardesin elinde bebegiyle bas ucuna gelmis, babaannen geceligiyle surunerek mutfaga kadar yurumus, abin olacak serefsiz salondan bakarak uykulu gozlerle kis kis guluyodur. Ve hatirladigin son sey ise etleri ve killari ahenk icinde sallanirken dev cusseli babanin mavi sortu ve beyaz atletiyle uzerine dogru kufurler savurarak, salyalar sacarak gelmesi olur...