ikinci buluşmayı yaptıktan sonra karar verecektik devam edip etmeyeceğimize. Sebebini anlayamamıştım sormadımda. 1 hafta geçti cevap gelmeyince yazdım ne zaman buluşacağız diye, bana sen ne zaman istersen dedi ve tekrar sordum. Buluştuğumuz da fikirlerin değişeceğini düşünüyormusun dedim. Bilmiyorum kararsızım deyince buluşmamızın gereksiz olduğunu söyledim ve o gün iletişimimiz tamamen kesildi.

Kafamda yüzlerce soru vardı, bu durumun rahatsızlığının kalbimden mi yoksa başka bir organımdan mı kaynaklandığını kestiremiyordum bile. Gerçekten üzülmüştüm. Ancak her zaman olduğu gibi ne başka insanlara ne de o kişiye gösteriyordum bunu. Kontrollü kalmaya çalışıyordum ve her zaman içimde tutuyordum. Tabi diğer kızla arkadaşlığımız devam ediyordu. Bir süre sonra bana tekrar yazdı diğer kız. Konuşmaya tekrar başladık. Bu konuyu konuşmuyorduk başlarda hiç sonra iyice arkadaşlarımız ilerlediğinde durumu söyledim. Sadece bana hak verdiğini söyledi. Zaten başka bir şey duymayı beklemiyordum.

Burada size yansıtabildiğim üzüntümün yüzlerce katını hala içimde yaşıyorum. Anlam veremediğim şey şu; elbette benimle sevgili olmak veya beni sevmek zorunda değildi, ancak madem bunu istemiyordu neden istiyormuş gibi yapıp beni ortada bıraktı. Ve sonra aynaya bakıp nasıl kendiyle barışık yaşamaya devam edebildi.

O kızın şu an bir sevgilisi var diğer kızla arkadaş olduğum için sürekli görüyorum facebook üzerinde, bunu da o şekilde farkettim. Sevgilisi var ve mutlu. Bir insanı üzdükten sonra mutlu olabiliyorken ben neden hala mutsuzum.

işte bunun cevabı başta da söylediğim gibi; enerji kendine uygun gördüğü şekli alıyor...