gibtigim tatili bitmis pazartesi sabahi alarmım calmisti üstümü basimi giyinip kahvalti yapmadan ciktim marketten her zamanki gibi 5 tlye bir paked indigo white alip otobuse atladim.Her zaman ki durakta indim.ve yine her zaman ki gibi sigarami yakip yurumeye basladim. kisacasi hersey ayniydi,tek bir sey haric duygunun o bakislari... resmen mutluluktan eser yoktu onun o hali beni bitiriyordu gectim siraya oturdum sira arkadasim ece daha gelmemisti bu sonra bizimkilerdr sinifa girip yanima geldiler. Alperin ahmete baktigini goruyordum ama ahmet gozunu kaciriyordu belli ki korkutmustu cocugu ne zaman kafami cevirsem bize dogru bakiyordu en son bir daha baktim ve oturdu yerden seslendi
-alper:hayırdır ne bakiyorsun ikide bir öküzün trene baktigi gibi?
-banada günde bin kişi binse bende kendimi tren gibi hissederim
Ne demistim lan ben ? Birden beynimin tümü ayni anda calismisti alper züt olmakla sinirlenmek arasinda kalmis surati kizarmisti siniftakiler bana bakarak gözlerinden sevinç ışıkları atıyordu en mutlu oldugum sey ise duygunun gülümsemesiydi sonra kafami cevirdim ve bizimkilerle muhabbete devam ettim