Adını Sivas’ın Kangal ilçesinden alan Anadolu kökenli Kangal Köpeği (Kangal olarak da bilinir), çoban ve bekçi köpeği olarak tanınır. 1968’de ilk kez ABD’ye zütürülen Kangal Köpekleri; büyük köpek kulüpleri ve federasyonları tarafından henüz tanınmamakta. Zincirle sabitleyip mama ile beslemek, bahçe köpeği yapmak Kangallar için uygun değildir. Yüksek rakımlı yerleri, soğuk havaları, kurtlarla kavga etmeyi sever. Çocuklara karşı son derece şefkatlidir. Atalarının Orta Asya’dan geldiğine inanılır. Gözleri keskindir, 200 kelimeye kadar hafızada tutabilir. Akıllı bir köpektir. Sahibine ve ailesine son derece sadıktır. [Erkekler 75-76 cm., dişiler 66-71 cm. yüksekliğindedir. “Anatolian Shephard Dog” olarak yabancı kaynaklarda bulunabilir.]

Bir tavuk kesip yanına koysanız, sahibi ye diyene kadar elini bile sürmez derler Kangal için. Asla kapalı ortamlarda, evde, bahçelerde beslenecek bir cins değildir. Bazı yorumcular, kangalın sadece sürüyü koruduğunu, bırakıp koyun boğmaya gitmediğini eklerler. Efsanelerin sonu gelmiyor tabi. Renkli görebilen tek köpektir. Öleceğini anlayınca sahibini terk eder denmiş.

Evliya Çelebi’nin; “aslan kadar güçlü” ve cüsseli olarak eserinde belirttiği kangal köpekleri, sürüyü korumaktan ziyade yönlendirme ve yönetmekte de ustadır. Türk göçleri sırasında Türkistan’dan Anadolu’ya gelen bu güzel tür, Osmanlı döneminde Yeniçeriler tarafından hem askeri işlerde hem de savaşlarda kullanılmışlardır. Denilen odur ki Türkler, Orta Asya’dan Anadolu’ya göç ederken yanlarında üç şeyi getirirler; bunlar at, it ve koyundur.