abim doğuştan fiziksel engelli. çarşıda veyahut bir yerde gezerken insanların o acır gibi bakışları, gözlerini sürekli böyle kendisi engelli olmayı seçmiş gibi mal mal bakmalarında kısacası iğrenç bakışlarından nefret ediyorum. Abimde ister istemez üzülüyor farkediyorum bakanlar olunca direk başka tarafa döndürüyorum ama yinede olan oluyor. Hele bir de bazı huur ÇOCUKLARI var ki, engellileri gösterip bak seni ona veririm diye çocuklarını korkutmaya çalışıyorlar. Onların ta burdan beyinlerini gibeyim.