Bizimkiler ne yaptı peki? Her gün babam yorgun argın işten geldiginde annem onu benim hakkımda doldurdu hemde hicbir sebep yokken, sadece benim dayak yememden zevk aldigi icin ve babamla arasindaki sorunlardan dolayi kendi yedigi dayaklarin hesabini da bana öďetmek istedigi icin.

Babam o bezginlikle yorgun argın işten gelip beni degil tabiki annemin palavralarini dinleyip uzerime saldirirdi. Sopayla, kemerle vururdu hic dusunmezdi ölür müyüm diye kafamda bardak çanak ne varsa kırardi ve beni don atlet soyup tuvalete atardi.

Tuvalet dediysem sizin evinizdeki gibi pırıl pırıl bi tuvalet hayal etmeyin. Sifonu dahi olmayan sapsari olmuş bir klozet, yerde mikroptan üremiş kurtcuklar ve ayni yerde leğende duran elimizi yıkadiğimiz sularin aktigi pis sularin birikintisi.

Yere ve klozete oturmak imkansizdir orada sabaha kadar çömersin ve ayaklarin uyuşur, tuvalet kapisi kitli mi peki ? Hayir. zütün yiyiyorsa çık oradan çık da gör, babam kapinin gicirtisina uyanir gerekirse ertesi gün ise gitmez beni sabahlara kadar döver.

Bazen merhamet gösterirdi ama iyi kalpli insancık... Bazen tuvaletten cikardim ses etmezdi ama bu sefer koridoru geçip yatagima gitmeme annem izin vermezdi.

Eger sinsi sinsi sürünerek gidip yerde duran battaniyenin arasina girip uyumak istersem, annem kalkar ve kollarimi tirmalayip saçımdan tutup çekerek sürükler ve evin kapisina zütürüp beni betona fırlatip atardi.

Ama ben sevinirdim, cunku tuvalette dikilmektense kapının eşiğinde ayakkabılardan yastık yapip betonda uyumayı yeğlerdim. Aslında hep ertesi sabah okula nasil gidecegimi dusunup ağlardim..