tarif ettim bizi anneannemlarin evine bıraktı bu fikir bir önceki akşam gelmişti aklıma anneannemlerin evi 8. kattaydı ve gökyüzünü net gören bi manzarası vardı onlar köyde olduğu için ev boştu Damla ya baktım o da bana bakıyordu şaşırmış bi şekilde, terasa çıkardım terasta armut koltuklar vardı sen geç dedim mutfakta çıtır çerez bi şeyler hazırladım(arada bir bu eve geliyorduk kuzenlerle)armutun üstünde sabaha kadar sarılarak uyuya kalmışız sabah kalktığımda yanımda yoktu eve girdim etrafta bağırıyorum Damla nerdesin diye aradım telefonla açmadı üst üste aradım bi kaç kere yine ses yok neyse işi çıkmıştır dedim eve gittim yattım uyudum yine uyandığımda öğlen çoktan olmuştu tekrar aradım açmadı yine, mesaj attım niye telefonlarıma cevap vermiyosun diye bu sefer cevap hızlı gelmişti kısa ve kesindi ' hayatını mahvetmek istemiyorum sen daha iyilerine layıksın'...