daha sonra dışarıdaki gözlemlerimle hemen hazırlık olanları ayırt ettim. çok zor değil zaten; ceketliler hazırlık işte... üst dönem kızlar sınıf arkadaşlarına sarılıyorlar falan ne bileyim ben, benim en fazla yaptığım ciks bir ablanın çocukken kucağına almasıydı beni. çok ütopik geliyordu bir kızın bana böyle sarılması falan.

okulda stand kurulmuş o sene öss'de ilk 100'e girenlere ödül olarak cumhuriyet altını falan veriliyor. benim de zütüm geçmişten gelen başarılardan dolayı tavan olduğu için 5 sene sonra kendimi orada görüyorum. görmeye devam paşam.

herkes sıralara geçti ben de o zamana kadar mal mal ayakta dikildiğim için listelere bakıp sıralara geçmeyi akıl edememiştim. o sırada bir panik oldum, etrafa bakınmaya başladım. babam arkadan dedi ki: listeler okulun girişinde asılı gel bakalım.

baba olmanın ne demek olduğunu en çok orada anladım. arabayı az ileri parkedip beni izlemiş sonra. allah hepimizin babasına uzun ömürler versin panpalar.

listeden baktık ve sınıfımda sıraya girdim. babam bir şeye ihtiyacın olursa ararsın dedi ve gitti.

sıradan hemen bir sınıf kontrolü yaptım ama dikkatimi çeken sadece turuncu saçlı bir kız oldu. o da güzel olduğundan değil turuncu saçları ve siyah kaşlarıyla direkt dikkat çekiyordu. ismi eda.

daha sonra yanımdaki çocukla sohbet etmeye başladık. kumral, ergen bıyıkları ve düz saçlarıyla cemaatçi abilere benziyordu biraz. serkan adı.

sırada beklemekten artık yorulmuştum. kösele ayakkabılarım ayağıma işkence etmeye başlamıştı. o sırada babamla ilgili düşüncelerim olumsuza döndü tekrar. okula rezil olacaz lan diye düşündüm ama zaten o anki halimle daha sonra kimse beni bir daha tanımaz sonradan sınıftakilere taşak malzemesi olurum sadece diye düşüncemi tazeledim. haklıydım da...