adam kendi adını söyledikten sonra, adımızı soyadımızı sormuştu. adımı söylerken kekelemiştim hiç unutmam. maç için tebrik ettikten sonra, babalarımızın mesleğini sordu. söyledik. yarın gelebilirler mi dedi üstüne. ilçenin bir belediye takımı vardı onun ufak bir binası varmış oraya geleceklermiş öğlene doğru.

ben daha duyduklarımı sindirememişken, çok durmayın böyle üşütmeyin falan diyerek çekip gitti. mehmet sarıldı o sıra bana çok sevinmişti. ben ise ne yapacağımı bilemez ama gururlu bir haldeydim. ne diyecektim pedere, nasıl ikna edecektim. soruları çoktan belirmişti kafamda.

yüzlerce soru, binlerce hayalle beraber dolmuştan inip eve doğru yürümeye başladım.o yol bitmek bilmiyordu işte. acaba ne diyecekti en çok merak ettiğim cevap buydu. sevinir miydi acaba. evin kapısı görününce salakça koşmaya başladım. eve girdim, elimdekileri sağa sola atarak mutfağa koştum sarıldım anneme. anlattım her şeyi bir yandan anlatırken bir yandan yalvarıyorum tabi. sen söyle sen söyle noluuuurr.