Telefonu açan kadın annesiydi . Oglum artık bu kızdan uzak dur abisi odaya kitledi telefonu herşeyi yasakladı dedi . Ben hiç bise diyemedim peki teyze dedim kapattım. Kara kara düşünmeye başladım . 1 hafta geçti sesini bile duymamıştım çıldırmak üzereydim. Okula gitmiyordu. Arkadaşlarından soruyodum kimse bise bilmiyordu. En sonunda bütün cesaretimi toplayıp kızın evinin önüne gittim. Ya ben tugbayi görecektim yada abisi beni öldürecekti . Kapının önünde yaklaşı 15 20 dk bekledim camdan onu gördüm. Çok ağlamıştı. Üzülmüş canı yanmıştı. Onu öyle görünce kendimi öldüresim vardı. Ben ne yaptım diye kendi kendime kızmaya başladım. Git git dedi . Eve geçtim En sonunda telefonunu almıştı. Mehmet artık birlikte olamayız kendine iyi bak diye bi mesaj attı. Kafamdan aşsa kaynar sular dökülmeye başladı. Herkesden çok sevdiğim insan artık yanımda değildi terk etmişti. Kendince sebepleri vardı ama bunu ayrılıkla sonuçlandirmak benim canımı yaktı . Çözülebilirdi çözülmeyecek kadar büyük bi problem değildi. Yemek yeme gibi bi istegim uoktu ayrılığımizindan tam 1 ay geçti 68 kilodan 52 kiloya düştümüştüm günde 2 paket sigara. iki gecede bir 70 lik rakı yoldaşım olmuş resmen intiharı düşünür duruuma gelmiştim. Çünkü çok seviyodum . Her gece kusmalar ateşler içinde bir hale geldim . Doktora zütürmek istedi ailem onlarda beni gördükçe acı cekiyodu . Kabizlik cekiyodum aşırı dercede . Doktora gitme kararı aldım her ne kadar istemesemde . Hastane kokusunu hiç sevmedim . Doktor inceledi . Bağırsak kanseri olma ihtimalimin yüksek olduğunu kendime dikkat etmessem dahada ilerleyeceğini kesin teşhis koyacaklarını söyledi. Ailemin bunu duyması dünyayı baslarına yıktı. Artık daha dikkatli olmaya çalışıyodum 1 hafta geçti telefonum çaldı arayan tuğba. Açtım telefonun ağlıyodu doktorun dediklerini duymuş kendine niye dikkat etmiyosun diye ağlıyodu.