O gün de gece 3 e kadar konuştuk. Her geçen saatte daha çok bağlanıyordum. Daha çok tanıma isteği duyuyordum. Cümlelerimizi tamamlıyorduk beyler. Aynı şeyler üzerine leb demeden leblebiyi anlıyorduk birbirimizden. Resmen bulmuştum sevebileceğim bir kızı, uzaktaydı belki de ama olsundu. Aşırı derecede, üstü kapalı şekilde yavşıyordu gülüyorduk falan anlamamış gibi yapıyordum çaktırmıyordum. Bir anda utancımı yenebilecek değilim tabii ki de. Gecenin sonuna doğru kendime şunu sorar oldum : acaba ben mi paranoyakça yaklaşıyorum yoksa cidden bu kız benden bir şeyler mi bekliyor? Ve çok sıkıla utana ama aşırı derecede isteyerek konuyu o soruya çektim.