Zütünden gibdikçe daha çok inlemeye başlıyordu. Onun bu inlemesi beni benden alıp fişeği patlattıran yegane etkenlerden biriydi.Bir yandan zütten giberken bir yandan da füzelerini elleyip sıkıyordum ve 5 dakika kadar böyle devam ettikten sonra artık günah tohumlarını bıraktım içeriye, oturdum bir sigara yaktım.Ne yapıyorsun sen rüzgar? diye soruyorum kendi kendime, daha kendimle çelişkide kalamadan sigaramın yarısında huur gelip sigarayı elimden aldı ve söndürdü. Yeter bu kadar hadi devam ediyoruz diye.Bir türlü doymuyordu aç bir çakal gibiydi avının ölmüş olması önemli değil, o yine de yemek istiyordu. Dağı ağzına alıp tepesine kar yağdırıyor du, ama ben yorulsam da yine onun iri göğüslerine dayanamıyor, çavuşu ona teslim ediyordum ve bu sefer ağzı ile volkanı patlatmıştı. Sanki 3 saat boyunca hiç birşey yasamamisiz gibi bize bir kahve yapıp geliyorum hemen diye mutfağa gitti alaycı bir tavırla.O mutfağa gidince bende üstümü giyinip gizlice evden çıkıp tuttum evin yolunu. Giderken bu huur devamlı arıyor mesaj atıyor rahat bırakmıyor du beni mesajların da devamlı gel son bir kez daha yapalım duyamadım daha diyip duruyordu. Mart ayında ava çıkan kediler gibiydi. Doymak bilmiyor du..