yüzünü görmeye bile tahammül edemiyorum diyordu, gözlerini kaçırarak. doğru mu söylüyordu yoksa yalanını desteklemek için mi kaçırıyordu gözlerini. en kötü gerçek ise bunu hiçbir zaman öğrenemeyecek olmam. çayını da yarıda bırakıp gitmişti zaten. giderken gözlerinin dolduğunu fark ettim. beni sevdiği düşüncesiyle kendimi mi avutmalıyım yoksa gittiğine mi üzülmeliyim tam karar veremedim. şimdi düşünüyorum da kararsızlıktı belki de böyle olmasının sebebi.