Arayan Profesördü,
Korkarak açtı telefonu, aslında korkmasını gerektirecek herhangi bişey yoktu ama beyin dalgalarına hakim olamıyordu,
Profesör olayı duydugunu ve ülkeye döndüğünü söyledi yumuşak bir dille,
Mekanda onu bekledigini acelesi olmadıgını söyledi,
Telefonu kapattı derin bir nefes aldı ve kahvaltılık birşeyler hazırlamaya koyuldu,
Saatine baktı evi burdada terminale çok yakındı ve Burcu'nun otobüsüne 2 saat vardı,
Kahvaltıyı hazırladıktan sonra Burcu'yu uyandırdı nazik bi öpücükle,
Yüzü ay kadar güzel, saçları ırmaklar gibi kokuyordu,
Bir isim verse kadına Gökyüzü diyebilirdi Ömer,
Onun için Gökyüzü gibiydi karşısında duran güzellik,
Kahvaltılarını ettiklerinde otobüse 1 saat vardı,
Biraz daha vakit geçirdiler evin içinde dibdibe hiç konuşmadan,
Doya doya sarıldı ona Ömer,
Doya doya içine çekti saçlarının kokusunu unutmamak için,
Hayat yine kaderi devreye sokmadan önce onu doya doya izledi,
Vakit geldiginde terminale bırakmak için yola koyuldu,
Otobüse bindiginde Burcu bir damla gözyaşı topraga düştü Ömer'den,
içinde bir burukluk vardı,
Gidenlerin arkasında hep oluşan bir burukluk,
Otobüs perondan çıktı ve yola koyuldu ama Ömer hala oradaydı,
Sigarasını yakmak için elini cebine attı,
Çakmak yine yoktu,
Hafif bi tebessümle yinemi diyebildi sadece..