her şey birden oldu. birden bu hayata ait degilim hissi geldi. sonra baskasina ihtiyacim olmadigini anladigimda insanlara tiksinerek baktim. çünkü gercek olmadigini biliyordum her birinin. dünyadan düştüğümün farkina vardigimda tutmam gereken son dal parcasini kacirdigimi gordum. ortalama biri oldum. dünyanin en normak insaniyim. hicbir ozelligim ve kendime ozgu bir seyim yok. sadece yasiyorum. beni sevenler var kullanmaya calisanlar var koruyanlar var ama ben ne yapmam gerektigini bilmiyorum. hangi konumda olmam gerektigini de bilmiyorum. yaptiklarim surekli yanlis oluyor. ve ben hata yapmaktan biktim cunku yanlislarim yuzume vuruluyor. yapmamalisin degil yaptin deniliyor. mantikli bir seyler soylerseniz mesut olurum iyi geceler