Ömer yaşadıgı şokun etkisi ile kapının önüne çıkmış derin derin nefes alıyordu,
Herkes arkadasından gelmiş onu teselli etmeye çalışıyordu,
Ömer söyledigi sözlerden pişman degildi,
Nedeni kendince çok basitti,
Ona sevgilisi oldugunu söylerse onu zorla sevecegini biliyordu,
Yada hiç sevmeyecekti,
Ömer bunların hiçbirinin olmasını istemiyordu,
Artık yoluna bakacaktı,
Burcu hayattaydı,
Bu bile onu teselli etmeye yetiyordu,
Karşısındaki insanlara bi kaç şey söyledikten sonra Doktor Samed'e döndü Ömer,
Onun iyiligi için elinizden ne geliyorsa yapın Abi dedi,
Doktor hiçbir şey diyemeden sadece kafasını salladı,
Ömer için kader her zaman ki gibi aglarını örmüştü,
Bazı şeyler için şükretmesi gerekiyordu sadece,
Yönü bu sefer lanet şehirdi,
Geri dönüyordu bitirmesi gereken işler,
Düzene sokması gereken bir hayatı vardı,
Artık kendine gelmesinin zamanı gelmişti,
Deliligin eşiginde olan bir adam için kendi içinde kurdugu bu cümleler gerçek anlamda iyi nitelendirelecek cümlelerdi,
Sanırım artık herşeyin farkına varmış, olan biten herşeye boyun egmiş,ve kader yolculuguna devam etmek için yola koyulmuştu,
Bi kaç hafta içerisinde diplomasını alacaktı şehre vardıgında,
Fakat bu esnada yapılması gereken işler vardı,
Profesörle konuşacak pavyonu istemedigini kendi işini yapmak istedigini söyleyecekti,
Bu esnada Profesörde onun mezuniyet işlemleri ile uğraşıyor olacaktı,
Ömer şehre vardıgında sabah 7ye geliyordu,
Yolda giderken kafasında ki 70 tilkiyide yakalamış,
Hepsini yeniden yerleştirmişti,
Sanırım artık deliligin eşiginde bile degildi,
Her şeyi kabullenen bir insan için bu cümleleri kurmak zor olmuyor sanırım,
Hepimiz öyle degilmiyiz ?
Bazı şeyleri kabullenince oluruna bırakınca yolumuza devam etmiyormuyuz ?
Şehirde geçirdigi 2 haftada işlerinin tamdıbını halletmiş ve eve dönmüştü,
Henüz eve girmemişti,
Bankta otururken bir çift göz onu izliyordu...