işte bu durum beş altı ay kadar sürdü. Her gün birileri geliyor kulağına kuran-ı Kerim okuyordu. Tabi ben hiç okunmasını istemiyor, hatta onlar okudukça hıçkırıklara boğularak ağlıyor, kendime ve çevremdekilere ciddi zararlar veriyordum. Çünkü o an kendimi acı çeker gibi hissediyordum. Garip ama gerçek. Bir gün beni çok iyi olduğu söylenilen bir hocaya zütürdüler. Hoca musallatlarımı durdurabileceni söyledi. Fakat onlar da karşılığında kan akıtmamızı istemişlerdi. Sanırım bu gerekliydi. Ben bu süreç içinde besmele bile çekemiyor iken rahatladığımı hissetmeye başlamıştım sanırım beni artık terkediyorlardı diye düşünürken onları durdurmayı başardılar. Anlaştılar. Yaklaşık olarak böyle 1 yıl rahat nefes aldım diyebilirim fakat olanlar olmuş hayatımı yoluna koyamamıştım. Eski arkadaşlarım okulum kalmamıştı. Bu durumda herşeyin mükemmel olduğunu söyleyemem.