2000li yıllardı. Alzheimer hastası olmuştu dedem. Ben daha ilkokula giderken her hafta sonu beni parklara zütürürdü. Ulan bilemedim değerini. Alzheimer olunca dalga geçtim onla. Kendimden ne kadar utanıyorum lan. Daha sonra lise 4 veya lise 3te dedem vefat etti. Yine umursamadım. 2013 civarı onu ozlemeye acisini cekmeye başladım. Pişmandım be panpalar. Dedemden çok arkadaşım di o benim. Babamdan çok severdim onu. Bir keresinde camdan çöp atmıştım. huur komşu görüp babama söylemişti. Babaamda neden yapıyorsun diye kızmıştı. Dedem odasından duymuş olacak ki "Bağırma çocuğa!" diye bağırıp kavga etmişlerdi. Ulan be beni ne kadar severdi. Niye değerini bilemedim ? Babam ve annem boşanmadan 2 3 ay önce hastalığı kötüleşti. Artık dışarıya çıkıyor kayboluyor, isimlerimizi unutuyordu. Babam kapısına kilit takmıştı. Daha sonra da yatağında vefat etti. Yardım edin bana be panpalar. Çok kötü hissediyorum. En hassas olduğum konu bu.