ama artık içimde buhis yoktu arkadaslar allah evinde bu his yoktu ne zaman ki burada ağlayıp kendimi ona teslim edene kadar.
bi süre sonra imam ve müezzin camiden gitmemi söylediler ama yılmadım gidip başka camiilerde yattım bi haftam böyle yaşayarak g eçti ama ben kabul etmiştim böyle yaşamaktansa allah yolunda ölürüm daha iyi.
yusuf has hacib misali neyse en sonunda kendime geldim silkindim gidip bi işe başladım kurtuldum diyebilirim.
sadece sabahları beni kaldırmayan bi şey var gibiydi namaz için beni dürtüp uyutmuyordu