Birden içimden dedim ki “şimdi gözlerimi kapatacam ve başka bir boyuta geçecem” bunu neden dedim niçin dedim bilmiyorum ben o yaşta ve o zamanlar boyut kavrdıbının ne demek olduğunu dahi bilmiyorum. içime o an öyle bir his geldi Ve gözlerimi kapadım(3-4 saniye kadar sürdü bu).

Tekrar açmak istediğimde (burayı hayalinizde canlandırın inanması güç gelebilir size) ruhumun bedenimden çıktığını hissettim böyle bir hafiflik, serinlik gibi bir şey hissediyorum. ilk birkaç saniye bu hoşuma gitti. Etraf kıpkırmızı (mesela bir kırmızı gözlük takıp bakmışsınız gibi aynen o şekilde). ama ters giden bir şey var kendimi görüyorum tam önümde bedenim ve yürüyor ben sadece bunun hayal olduğunu düşünüyorum ve tekrar kendi boyutuma dönmek istiyorum ama olmuyor ilk önce hoşuma giden şeyden hoşlanmaz oldum bu hayal uzun sürdü biraz diyorum.

Kendimi görüyorum ama çok bilinçli değilim yani rüya gibi hayal gibi fakat gerçek gibi anlatması güç. Bedenim birkaç adım gitti bizim kapının önüne düştü. Artık bedenim benim bedenim değilmiş gibi ona hükmedemiyorum.

Çevredekileri de görüyorum bu esnada Cüneyt diye bir arkadaş var bizim evin kapısını çalıyor bedenim yerde babaannem dedem başımda bizimkiler geldi Annem Ablam falan kafamı tutup kaldırıyor ve başıma bir şeyler bastırıyor.

Anlamıyorum sadece benim hayalimden kaynaklanan bir şey zannediyorum yani aklım ruhumda ama beden önümde cansız yatıyor. Bu arada beni kimse görmüyor sadece bedenimle ilgileniyorlar.

Yabancı bir adam var babaannem ve mahallenin gençleri buna kızıyor bağırıyor adam kollarını gösteriyor ve birden önüme çıktı vallahi görmedim diye laf anlatmaya çalışıyordu bedenime tekrar baktım ve bu içine düştüğüm durum her ne ise kurtulmak istiyordum.

Kendi kendime yeter bu kadar uyanmak istiyorum diyorum ve o esnada karardı ortalık bilincimde gitti.