Açılan her yara, kitap AYRAÇI işlevini yerine getirmektedir, tüm kırgınlıklarımızı ZAMANLA unutur ve tekrar incinmek için davetiye çıkartırız adeta.. Yorgun hissediyorum, zihnimin iNCiNLiGi çıkış yolu bulunmayan bir labirente andırıyor.. Gittikçe daha da kayboluyorum, üstelik yolumu bulmama yardımcı olacak ekmek kırıntıları, ya da sihirli KOLYE hediye edecek iyilik perileri yok.. KULAÇ KULAÇ uzaklaşmak istiyorum, etrafımı saran KiBiRLi ve EGO'LU sahtekarlardan.. Hızlı adımlar ile salondan ayrılırken, AViZE takılıyor bir an için gözüme.. Bir zamanlar ben de en az onun kadar etrafıma ışık saçardım.. Eskidendi, çok eskiden.. Artık benliğimin, elimden düşüp de binlerce parçaya bölünen FiNCANDAN hiç bir farkı yoktu.. Gün geçtikçe yok oluyordum, eserleri ile övüne bilirlerdi..