Yol boyunca kendisine tek söylediğim şey " gitmek istediğin bir kafe var mı ? " cümlesiydi. Onun haricinde utancımdan ve kendisine olan sevgimden dolayı bir şey diyemedim. Zaten ona da hayır cevabını alınca ihalenin yine bana kalmış olduğunu düşünüp bir kafeye zütürdüm onu. içeriye girdik oturduk. Sakin bir kafeydi. Gençlere değil de daha kendini bilen insanlara ait bir yermiş havası vardı içeride. Köşede boş bir masa bulmuştuk. Bu sefer kendime söz verdim ona açılacaktım. Söyleyecektim ne var ne yok. Oturduktan sonra
- Bir şey içer misin ? dedim.
- Olabilir dedi. Bir kahve alsam iyi olabilir.
- Tamam dedim ve siparişleri verdim.

O sırada siparişleri beklerken ben yüzüne bile bakmaya çekiniyor sürekli soru sorduğu için deyim yerinde ise ecel terleri döküyordum..
Sonrasında benim bu durumumu fark etmiş olacak ki
- Ne oldu neden böyle davranıyorsun Depresif. Sanki burada olmak istemiyormuşsun gibi dedi.
- Yok hayır alakası yok. istemez olur muyum. Sadece şu aralar birisine söylemek istediğim bir şey var ama cesaret edemiyorum. Yada dedim kendi kendime. Ağzımdan dökülmesine ramak kala cümlelerin siparişler geldi.
Yoksa kullanmış mıydım o şansı diye düşündüm ancak.
- Eee devam etsene dedi.
- Yada dedim Selin. Ben seni durakta o parayı düşürdüğün günden beridir seviyorum.
O güzel gözleri biraz daha büyüdü ve aldığı kahvesinden yudumunu bir şekilde yutup bana bakmaya devam etti.
- Bunu nasıl söyleyebileceğimi çok düşündüm ama seni bir daha o durakta göremeyecek olma ihtimalim bile canımı acıtıyordu emin ol. Ben seni seviyorum dedim. Hemde çocukça bir sevgi değil..
Hiçbir şey söylemedi. Ardından bende bir şey söylemedim ve kahvelerimizi bitirip kafeden ayrıldık. Yol boyunca durağa kadar devam etti bu suskunluk. Hiçbir ses dahi çıkartmıyorduk. Durağa tam geldiğimizde etrafta kimse yoktu. Selin bana doğru döndü ve boynuma sarılıp
- Bende senden hoşlanıyorum Depresif dedi. Emin olabilirsin..
Beyler sonbaharın o sararan yaprakları , gökyüzüne yer etmiş olan karanlık bulutları bir anda yok oldu dünyamda. Her yer ilkbaharın o yeni açan çiçekleri , güneşin merhaba dediği anlara döndü etrafım bir anda. Mutlu olmak benim de hakkımdı demek ki. Bende mutlu olabilecektim artık..