Selin seninle çok uzunca bir zaman ilişki yaşadım. Bugün bu ilişkiyi amacın sonlandırmak veya başka bir şey ise bana lütfen söyle ancak böyle bir şey olursa emin ol yaşamamın hiçbir anlamı kalmaz. Ben ciddi anlamda gelecekte seninle ilgili büyük hayaller kuruyorum. Ya ben sana yakında evlenme teklifi edecektim. Nasıl olur da böyle bir şey olabilir aklım almıyor hala. Lütfen bana bir cevap ver. Bende ona göre hayatıma bir yön vereyim..

Mesajı gönderdim ve gördü. Ancak hiçbir geri dönüş yapmadı. Hatta engelledi beni. Tam anlamıyla ümidimi kesmiş ve annemi ağlayarak aramıştım. Tek tek anlattım her şeyi ve annem yarın yanına geliyorum ağlama hiçbir şey için bu kadar göz yaşı dökme. Hayat bu kadar göz yaşını dökmeni gerektirecek kadar masum bir yer değil dedikten sonra bir nebze de olsa rahatlamıştım. Sonrasında çıkıp Mert'i aradım ve ona acilen tayfa ile birlikte bir şeyler yapmamız gerektiğini söyledim. Mert az çok durumu anlamıştı ve dışarı çıktı. Yaklaşık 3. haftam oluyordu Selin'in yokluğuyla boğuştuğum. Ancak hala odamda hayali ile yaşıyordum. Bazen aklımı kaçıracak gibi oluyordum. Eski fotoğraflarımızı gördükçe gözlerim buğulanıyordu göz yaşlarımdan. Boğazımdan hiç gitmeyen bir düğüm ile yaşamak zorunda olmak çok acıtıyordu canımı. Bu şekilde devam edecek gibiydi hayatım. Annemlerin varlığı bir nebze de olsa tatmin etse de bu duygularımı yine de onsuzluk ölümden beter acıtıyordu. Hani bir şarkı var ya çaresiz derdimin sebebi belli , boşuna benimle uğraşma doktor diye. Tam da o ruh halindeydim şu sıralar. Her sabah aynı saatte durağa gidip onu bekliyordum belki gelir diye. Her gün o bankta oturuyordum belki arkamdan gelip bir sürpriz yapar diye ama ne gelen oluyordu ne giden. Onsuzluk her geçen gün daha da etkisini gösteriyordu. Uyuşturucuyu bırakmış insanlar gibiydim resmen. Onsuzluğa alışmak , daha doğrusu alışamamak.