Binlerce defa zihninde, sevdiğine nasıl açılacağının kurgusunu kurmuşsundur.. Zihninde tasarlarsın tasarlarsın, sonra öyle bir an gelir ki yine umutsuzluk hakimiyeti eline geçirir.. En büyük korkun reddedilmek olduğu müddetçe, hiç bir yol alamazsın.. Aynı yerinde sayıp durursun.. Öncelikle bu korkun ile yüzleşmen gerekecek.. Korkular biz insanoğlu içindir.. Bu zamana kadar korkunu yenemediysen, korkunu sahiplenmeye çalış.. Sana ait bir parça olarak gör ve böylece sen ona hükmetmeye çalış..

Bir başka korku ise, sevgisini elde ettikten sonra, duygularının, hislerinin tükenmesinden korkmandır.. Ya eskisi gibi sevemezsem, ya sevgim elde ettikten sonra biterse sorusu ile karşı karşıya kalırsın.. Sevgini harcamak istemezsin.. Duygularının heba olmasından çekinirsin.. Bu kadar basit değil diye düşünüp, yeni bir savunma mekanizması geliştirirsin.. Sevgine sahip çikman gerektiğini düşünürsün ve bu en büyük bahanen olur itiraf etmemek için..

Korkukarın seni bu şekilde yönlendirir.. Gereken cesareti toparlayamadığın için, bu tarz bahanelerin arda arkası kesilmez.. Unutma..! Onunla kendi arana aşılmaz duvarları ören sensin dost..!

Devamı gelecek..