Aşırı uyarılma olduğunda (örneğin, abur cubur, internet ferresi ya da uyuşturucu), alıcı hücre şunu demektedir "Yeter artık! Bu kadar dopamini idare edemiyorum." Bu sanki biri size bağırdığı zaman kulaklarınızı tıkamanıza benzer. Beyin hücreleri bunu dopamin reseptörlerini kapatarak yaparlar.

Başka bir deyişle ödül döngünüzü harekete geçirmek için yeterince benzininiz, ya da dopamininiz, vardır ama motorlarınızın silindirlerinden (reseptörlerinden) bazıları kaybolmuştur. Daha az dopamin reseptörü daha zayıf tepkilere sebep olur.

Kısacası, beyniniz şunu haykırmaktadır, "Kendimi iyi hissetmek için daha fazla dopamine ihtiyacım var." Fakat bu mesajı alacak kadar reseptör yok. Tamamiyle, ödül döngüsünden iyi hissetmenize yetecek kadar elektrik akmamak'ta. Artık normal, gündelik şeylerden daha az zevk almaktasınız - çikolatalı dondurmada, ön sevişmede, ya da en beğendiğiniz TV şovunda olduğu gibi. Artık Asosyal sadece ferrelerden keyif alan bir insan olarak yaşamaktasınız. istemeye istemeye :(

Düşük sayıdaki dopamin reseptörü başka semptomlara da sebep olurlar, örneğin yorgun olmak, huzursuz, asabi ya da depresif olmak gibi. Kişi bütün o çekilmeleri yaşayıp da dopamin reseptörleri eski haline gelene kadar, hayattan normal seviyede zevk almaz.
işte bu yüzden bağımlılar sürekli arzularlar. Kendilerini tekrar iyi hissettirecek bir şeyler bulmaya çalışırlar.