beyler anlatmak zor olsada sizinle paylaşmak istediğim yaz başı yaşadığım şu an beni anti depresan vb. ilaçlar kullanmak zorunda bırakan olayı anlatıyorum. unutamadığım olaylar zinciri beni ve birkaç kişiyi etkileyip ölümle sonuçlanan bu olayda ibretlik olması ve halimi anlamanız için başlıyorum..

beyler ben istanbulda oturuyorum. sıradan bi günde iş çıkısı arkadaşlarla cafede otururken telefon çaldı. arayan halim abiydi yani bizim şükrünün babası. şükrü benim hem köylüm hem istanbulda koca üç yılı yanyana geçirdiğim can dostum. kırklareli babaeskiliyiz biz. 2 yıldır gidemediğim köye geri dönen şükrü. 3 yıl burda çalışıp para biriktirip evlenecekti kardeşim. halim abinin sesi o kadar kötü geliyoduki şen şakrak bi adamdır aynı zamanda lk defa böyle duyuyodum. koray şükrü kötü gelemezmisin köye. çocuk kafayı yiycek dayanamıyorum bi yolunu bul gel nolursun dedi. duramadım yerimde hemen ortağı aradım. mağazam var benim küçükçekmecede. ortak durum bu gitmem lazım uyarmı sana dedim. bizim ortak çocukluk arkadaşım hiç kırmaz beni olur dedi. direk eve gidip bizimkilere durumu anlattım onlarda şükrüyü severler olur git dediler. valizi hazırlayıp doğru otogara yola cıktım. babaeski ye bilet alıcağım sırada içime büyük bi sıkıntı düştü ama sanki göğüs kafesim çatlıcak gibi oldum resmen. toparlanmaya çalışıp bileti alıp bi sigara yakıp beklemeye başladım. otobüs 22:00 da hareket edecekti.