- Yanımda senin olman... Adeta zamanın durması gibi Buse'm. 3 yıllık çölden sonra kendini okyanusun ortasındaki bir adada bulmakla eşdeğer. içerimde kelebek dövüş klübü kurmak busem. insanın herşeyinin olması ne kadar güzel, ne kadar anlatılmaz bir duyguymuş meğer... Ben bunu seninle yaşadım. Kelimeleri unutmayı, adını duyduğumda kulaklarımın uğuldamasını sende öğrendim. Hayatımın en güzel dakikalarını seninle yaşadım. Çöldeki su, uzaydaki hava zerreciği, göldeki altın renkli balığımsın benim. Spor yaparken yorulmamı engelleyen güçsün. Dünyadaki bildiğin en zarif yapı deseler, masum gözlerin, yanakların, ipeksi saçların, muhteşem kokun ve içime işleyen bakışlarından başka ne söyleyebilirim ki... Sen benim mutluluğumsun. Helalimsin. Sevdiceğimsin. Aşkım, meleğim, ay yüzlüm. Mecnun olmak kolay değildir derler ya, ben senin mecnununum Buse'm. Gözünü kapattığında aklıma gelen ilk yüz sensin. Yokluğun varlığının değerini arttıran binlerce saniye, varlığın ise sonsuzluk. Benim için sen... işte böyle Buse'm. Tanıdığın en iyi konuşma yapabilen kişi konuşamıyor. Keşke aşk, daha fazla yaşanabilseydi...

Tepkisini merak etmiyordum. Sonuna kadar gözlerini benden ayırmadı. Sanki evren bizi bekliyormuş gibi, rüzgar esmiyordu ağaçlar hışırdamıyordu. Hayat vardı. Ama sadece orada, bizimle vardı.

10 dakikalık geçmek bilmeyen sessizlik. 2 insanın gözlerin içinde kaybolduğu sessizlik...