sesini çok özlemiştim. ama ulaşamıyordum her yerden engellemişti. otobüste birisi onun parfümünü kullanmıştı onunla aynı durakta inip o koku için takip etmiştim. davranışlarım iyice bozulmuştu. sokak çocuklarını düşünüp ağlıyordum. neden öylelerdi? nasıl kurtarabilirdim hem onları hem kendimi? okuyarakmı? nah okuyarak. onları kurtarmam için şerefsiz karaktersiz hırsız olmalıydım. kimin durumu iyiyse bunları yapıyor yalan mı?

o yaştaki kafadan boyle düşünce çıkar maksimum napayım. üzülüyordum. otobüste engelli bir adam döner yerken farketmeden döneri kağıdıyla 1 ısırık yedi diye ağlıyor isyan ediyordum neden böyleydi? insanlar arasında neden bu kadar fark vardı? açıklayabilicekseniz hala bu sorunun cevabını merak ediyorum.