gözlerim doluyo be panpalar.

Geriye dönüp bakıyorum da hayatımın kuşkusuz en güzel zamanlarıydı. En büyük mutluluğumun televizyonun kanallarını amaçsızca değiştirirken yu-gi-oh veya pokemon'a denk geldiği zamanlar, annemden binbir zahmetle sakladığım tasolarım yu-gi-oh kartlarım, yer yatağı açılacağı zaman yerdeki buz gibi yorgana sarılmam, babamla maç yaptığımız zaman babamın kaleyi yatarak kaplaması ve benim gol çabalarım (aklıma geldikçe gülerim) keşke değişmeseydim veya değişmeseydik. Ağlayasım geliyo o anılar aklıma geldikçe bilmiyorum şu an ki hayatım mı zor da bunları yazıyorum hayat benden sanırım çok şey zütürdü sadece ben değil herkesten zütürdü elimizde avucumuzda ne kaldıysa kaybetmeye başladık artık ve hiçbir şey eskisi gibi olamayacak istesem de , istesek de olmayacak o yüzden en azından şu anın kıymetini bilelim. Unutmadan ekliyeyim yastık ve yorganlardan yaptığım kaleleri bile özledim.