Anlatmakla bitmez. O kadar kalp kırdım ki... Asla özür dileyemedim. Çok istedim ama aynı zamanda isteyemedim. Kırdığım insanlara hep gülerek baktım. Belki her şeyi unutup bana gülerek bakarlar diye. Onlar tekrar kalplerini kıracağımı düşündükleri için yüzlerini çevirdiler. Aslında sırf doğruları söyleme aşkımdan dolayı bunlar başıma geldi. Ben onlardan farklıydım. Bu yüzden hep sırıttım. Bazen düşünüyorumda farklı olmakla hata mı yaptım. Sigara üstüne sigara bu bile başlı başına benim için bir hata. Kendimi mahvettim. Diğer insanlara acımadığım gibi kendime de acımadım. Diğerlerinin şevkle baktığı şeylere benim kayıtsız olmam beni onlara korkunç birisi olarak gösterdi. Anlatabildim mi kaybettim. herşeyi elime yüzüme bulaştırdım. Malesef geri dönüşü yok. Yalnızlık bana farz.