neden

Hiç mutlu olamıyoruz, neden sevdiğimiz bizi sevmez, karşılık bulamadık hiç sevgimize... 12 yıldır sevidiğimle ilk defa bu kadar yakın olduk. uzun zamandır hayatında kımse yoktu.bu sefer ben şansımı denemek istedım. buluştugumuzda öyle hayattan felan konusur gelecektekı planlarımızı anlatırdık konu aşka geldı mi bıtmezdı hayallerı.

Ben ise yeşil gözlerıne bakmaya doyamazdım kalkmak istemezdım kafeden uzun uzun bakar hiç değişmeyecek olan bakışlarını aklıma kazırdım. söz vermiştim ama kendıme eğer bu kadar konusuyorsak bırbırımızle oda bana karsı bışeyler hıssedıyodur dıye benle konusurken yenı bır sevgılısı olursa bır daha asla konusmayacaktım.en yakın ortak arkadasımla bır gün buluşup ondan hoşlandıgımızı kendım ıcın neler yapabılecegımı sordum oda elınden gelecek herşeyı yapmaya hazır oldugunu soyledı son senemiz diye pek üstelememiştim zaten sınava çalışması lazımdı onun

sevdicegımle buluştuk ,başkasından konusuyoduk bı arkadası ınternette tanıstıgı herifle çıkmaya başlamış arkadası.o ise ben boyle bırsey yapamm ve kendımden buyuk bırısıyle asla demıstı bana ... bende bunu kendıme guvence almış takılıyodum.. iişte dün ögle saatlerınde ortak olan arkadaşımdan mesaj geldı onun sevgılısı var dıye telefon elımden dusecek gıbı oldu hemen arayıp nerde oldugu sordum ve hemen yanına gıttım yolda gozlerımden akmak için bekleyen yaşları kuruta kuruta vardım kapısının onune

bıraz havadan sudan konustuktan sonra lavugu anlatt.24 yasında adı hasan ve motoru varmıs polis olmak ıstıyormus.
nerden tanıstı bunlar ne zaman oldu dıye sordum kendısıde benımle beraber ogrenmıs ve hemen bana mesaj atmıs .