Size biraz cafede buluştuğum kızı (benim sevdiğim) anlatıyım böyle simsiyah saçlı simsiyah gözlü adı hatice. Okula ilk geldiğim günden beri bi çocuğun annesini sevdiği gibi seviyorum onu hani annesi çocuğa kızar vurur da çocuk yine anne diye ağlar annesine sarılır ya aynısı. Tam iki yıldır seviyom onu ve 1 kez bile bi umut vermedi bana ama o umut vermedikçe yada kalbimi kırdıkça ben daha çok bağlandım ona bilmiyorum belki de takıntı yaptım kendime. Hatta bi gün okulda basket oynuyordum bilen bi arkadaşım beni yanına çağırdı knk bişi göstercem ama üzülme bak dedi aniden görürsem daha çok üzüleceğimi düşünmüş. Bi gittim okulun arka tarafına sevdiğim kızın sevgilisi gelmiş cidden yaşadığım en kötü andı. Bide okuldan çıkarken o çocuğun benden çakmak istemesi cabası. Neyse asıl olaya dönelim.