ilkokuldayken son derece sosyal olup lisede kabuğu biraz yırtmaya başlayınca aslında arkadaşlarına nazaran ne kadar da fakir olduğunu anlayıp kabuğuna geri çekilen dostlar.
bir paradoksun içine sürükleniyoruz. paramız olmadığı için sosyalleşemezken kendimizce bulduğumuz aktivitelerle asosyalliği genimizin tam da derinliklerine işliyoruz. böylece o gün gelip paramızı kazanmaya başladığımızda artık muhabbeti olmayan gibtiritaktan bireyler olma yolunda ilerliyoruz.

spora gidim gelim devam edicem

edit: arkadaşım eve çağırdı yalan olduk sözlük. devam edecem ama. s.ö.s