Kitabım
Insanlar acaba hep böyleler miydi yoksa sadece bana karşımı böyleler diye düşünürken yerden kalkmaya çalıştım . Sanırım içlerinden biri kaval kemiğimi kırmış . Düşünceler içindeyken bir Kızın çığlığıyla Kafamı çevirmeye çalıştım boynuma tekme yediğimden sadece ufak bir "ağğh" demekle kaldım.

Kız Yanıma koşarken güzelliğini fark ettim ; fazlasıyla güzeldi . Ince sesiyle 'merak etme ambulansı çağırdım' demesiyle dikkatimi ona verdim . Teşekkür ettiğimde hemen Yanıma oturdu , Kafamı bacağına koyup bana bakmaya başladı . Hayatımda kimsenin bana bakmadığı kadar masum ve sevgi dolu bakıyordu . Bu anı sokağın başından yükselen siren sesleri bozduğunda kalkmaya çalıştım ama o beni tuttu 'acele etme onlar seni kaldırır , yoksa beni yanında istemiyor musun?'

'Ha... Hayır yanımda kalabilirsin' ambulanstan insanlar yanıma sedyeyle koşturmaya başladılar. O sırada bayılmış olacağım ki gözlerimi açtığımda kendimi hastahanede buldum .

Yattığım yatağın etrafı perdeyle çevriliydi ve perdenin arkasından bir ses 'kızıım çocuk mükemmel , yakışıklı ve çok tatlı diyorum sanaağğ' bu ses kesinlikle ona aitti . Telefonu kapadığında hemen uyuma numarası yaptım ardından da perde açıldı zaten . Yeni uyanmış numarası yaptığımdan bana 'günaydın uykucu nasılsın ? Daha iyisin ya?' Diye sorular yöneltmeye başladı . Gerçektende kendimi daha iyi hissediyordum ; bacağımı alçıya almışlar bir de boyunluk takmışlardı . 'Evet çok teşekkür ederim . Bana neden yardım ettin?' Dediğimde heyecanla 'kim olsa aynı şeyi yapardı önemli bir şey değil.' Tebessüm ettim.
yorumlarınıza ihtiyacım var!!