Ozan, anne ve babası öldüğünden bu yana bir yandan çalışıyor, bir yandan da irem'e bakıyordu. Bir de kız arkadaşı vardı, özge. Onunla dışarı çıkacağı zamanlar ireme ben bakıyordum. Yani kısaca Ozan ve irem benim için ikinci bir aile gibiydi. Ozan ile muhabbet ettik. Olanları ayrıntılı bir şekilde anlattım. Peki ya sen ne diyorsun dedi. Ne diyeyim artık oldu bitti dedim. Onu demiyorum kız hakkında ne diyorsun dedim. O bana bakmaz be oğlum dedim. Ozan sigarasını yaktı ve o hayatımın seyrini değiştirecek sözü söyledi " yazılmış en kötü kitap bile, hiç oynatılmamış kalemden iyidir". işte o gece ilk defa kalemi oynatmış oldum ve nasılsın diye pınara mesaj attım. iyi senden diye cevap geldi.