hava resmen tam anlamıyla buz kesiyodu. amk evladını sonunda bulmuştum. yerde diz kapağıma kadar kar vardı ve tipi şeklinde yağmaya devam ediyodu. ormana kaçmıştı arkasından koştum o karlı yolda bile ayakları kıçına vura vura gidiyodu şerefsizin. yetiştim yetişicem bi anda büyük bir ağacın arkasında kayboldu. amk sanki yer yarıldı da içine girdi. ayak izleri bile yoktu. Evden çıkmadan önce son anda yanıma aldığım çakıyı cebimden çıkardım bir yerden çıkmasını bekliyordum bu sefer de kaçarsa çıldırıdım. birden arkamdan karın ezilme sesi geldi ağacın üstündeymiş üstüm başım kar oldu. arkama dönmeye kalmadan boşluğumda bi yanma hissettim. ona döndüğümde suratıma indirdiği bir yumrukla yere yığıldım. yine elimden kaşmıştı . yavaş yavaş kendimden geçiyodum sanırım bu karla kapli toprak benim buzdan tabutum olucakti.