/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    Saat 7 gibi arif abi aradı papi ben otogara vardım bavulumu bekliyorum gel dedi. Kızılaydan ufak bir atıştırmalık atıp arif abinin yanına gittim. Baya beklettim adamı ama böyle olacağını bildiği için ses etmedi. Hoşboş derken arif abiye arabada polislerle kafede buluştuğumu söyledim. Böyle bir olay varmış yüzeysel anlattı yarın emniyete bekliyor bizi dedim. Aynen diyip sustu.. Amk ne ayneni saçma salak bir anda emniyetin eski dosyalarında bulduk kendimizi ..
    Abi sen ciddi misin dedim? Gözünü seveyim ankaraya kalıcı gel evime çök , ekmeğimi bölüş ama yanıma tekrar o olaylar için geliyorsun dedim. Kurulu düzenim olacakken tekrar yarraği yiyeceğiz .. Olmadık yerden Konya seyahati bile şimdiden cepte abi dedim..
    Haklısın papi dedi , sen hiç karışma ben yarın tek başıma giderim dedi. Kusurabakma rahatsızlık vermek istemem bugün sizde kalayim yarın başka bi yere geçeceğim zaten dedi
    Böyle diyince ayıp ettiğimi ama bu ayıbı ilkkez kendim için ettiğimi anladım. Araba ile müsait bi yere geçip durdurdum.(Amk şimdi bile sinirlendim) Arif abiye bakıp onunla ölüme dahi gözümü kırpmadan gideceğimi ama biz bu paranormal işlerin çoğunu kendimize salaklığımıza musallat ettiğimizi söyledim. Biraz susup haklısın diyor.. Daha çok konuşma ihtiyacı ortaya çıkıyor bu da agresifleştiğimi gösterir. Ben de biraz sustum. Ankara da benden başka hiçbir yerde, mekanda kalamayacağını söyledim. Öz abimden tek farkın babamızın annemizin başka olması olduğunu söyledim.
    ···
   tümünü göster