6 Ocak ^ saat: 01:00 ^ Betülün Evi

- Herşey ne kadar hızlı gelişti değil mi?
+ Senin bana geç kalman dışında herşey çok hızlı, evet.
- Ne yapabilirdim ki? O anlamda herşey olması gerektiği gibi gelişti bence.

Biraz inatçı bakışlarla saçlarını kurulamaya devam ediyordu. Üzerini giyinmiş, minik bir kız çocuğu gibi huysuzlaşıyordu. Havluyu kadınsı bir şekilde saçlarına sardı. Elindeki diğer havluyla yanıma yaklaştı.

- Senin de saçlarını kurulayayım, ister misin?
+ Olabilir.

Yanıma oturdu. Elindeki havluyla saçlarımı kurulamaya başladı. Çok güzel kokuyordu. Kulağıma eğildi biraz.

- Herşey çok güzeldi.
+ En çok sen güzeldin.
- Hiç ayrılma yanımdan olur mu? dedi fısıltıyla.
+ Sen olduğun sürece nereye giderim ki ben ?
- Babam hep saçlarımı tarardı. Şimdi rica etsem saçlarımı tarar mısın sen de?
+ Evet tabiki. Babanı kaybetmiştin değil mi?
- Evet, yine bugün gibi bir günde. 'Bir kış akşamı, bir ayaz gece.'

Bu söz ona gelen kağıtta yazan sözdü. Durdu bir an gözleri dondu. Gözlerime baktı. Anlaşılan bir şakadan çok öte bir şeydi bu kağıtlar.