ekstradandik

Neden karşılık bekler insan sevgide. Herşey güllük gülistanlık olmuyor işte. Zaten olsa nasıl yazılırdı tonlarca kitap.
Sevmek biraz da bencillik oluyor insanoğlunda. Hep kendisi gibi düşünmesini istiyor karşısındakinin.
Sonra gözyaşlarında arıyor çareyi. işi büyütüp cinayet işleyenleri bile görmek mümkün.
Ama en büyük cinayet anlamamaktır. Ve mecbur etmektir insanı kendi düşüncelerine.
Tabiki de mutlu olmak ister herkes.
Ama mutluluk nedir.
Kavram kargaşası sadece. iki kişinin farklı tanımlamaları.
O iki kişi arasında kalır hep seven bir kalp.
Bir sahibinin dediklerine kulak asar ama beklenti de olduğunu hiç duymaz.
Halbuki sevecek o kadar neden ve sevecek o kadar şey varken.
Kapatırız kendimizi kendi duygusallığımıza.
Kilidi de onun eline verir ve bekleriz. Ama kilidi verirken haber vermeyi unuturuz çoğu zaman.
Sonra mutsuz oluruz.
Karşımızdaki kalbi hiç düşünmeden mutsuzluğumuzu ilan ederiz.
Yeni bir ülke olur mutsuzluk cumhuriyeti.
Halbuki nerden bilebiliriz. Tek ülke bizim kalbimiz değildir.
Biz üzülürken bağımsızlığını ilan eden bir kalp daha vardır.