Terkedilmiş sokaklar içinde tek sesin bizim soluğumuz olduğu bir yerde yavaş ve emin adımlarla ilerlerken bir ses duydum ve elimi kaldırarak ekibe durmalarını işaret ettim. "Reşat arabanın arkasında biri var çıkart onu " dedim Reşat yüksek ve kalın sesiyle " Ordan çıksan iyi edersin yoksa o arabayıda senide uçururum" ses soluk yokk 3e kadar sayıyorum dedi Reşat tam o sırada tamam çıkıyorum dedi sesinden anlaşıldığı üzere çocuktu yanımıza geldi ve arka sokaklar aliye selam verdi, ve Hüseyin " küçük bir çocukk selam verince sanaaa çektiğin zorluklar kaybolur o andaaa" ali hüngür hüngür ağlıyordu, sinirlendim ve onlara " kendinize gelin be aptal adamlar şu halinize bakın o çocuk okumak istiyor , kalem istiyor utanacaginizi bilsem yüzünüze tukurmek isterdim ama... " O sirada Reşat haklısın patron dedi ve diğer herkesi topladı. Çocuğa hikayesini sordum apartmanın en ustunde ailesiyle mahsur kaldığını, boş vakit kolladigini ve kaçmak istediğini söyledi.