+2
Sabah gergin bir ipti
koptu ve yıkıldı hayat
ne kalem ne kağıt
ölümün dağındayım şimdi
insan dağa ne söylerse
dağ insana onu söyler
annenin çocugunu arayan
sütü gibi birden
Bosna ak bir ipeğe döner
acının kozasıdır bu
Kar dağlardan önce dualara iner
Bosna filistinli çocukların
taşlarıdır sözcüklerin
göğünde uçan bir kuş bile değilim
kanatlarımda ısıtma için seni
ey yirminci yüzyılın Endülüsü
anlındaki kara yazı değil
kalplerimizin kiri pasıdır
bin vakit çeşmelere koşsak
yeridir
Bosna
ey zamanın endülüsü
isayı değil
zamanı çarmıha gerdi onlar
bir tufan gemisi ki belki ufukta bekler
Bosna
ey atalar ve şehitler yurdu
yıkık camilerinde güvercinler gibi
ıpıssız kalplerimizle
korkulukları andıran gövdelerimizle
Kuran sayfaları gibi insanların
savrulup dururken
uykulara dalıyoruz biz
Bosna yorgun atlar gibi akıyor mostar ırmağı
osmanlı köprülerinden baka baka
ben sussam da sarayova söyler şarkısını
ey bosna
en büyük seçimdir ölüm
yeniden dirilmek için bir daha
